بحث و جدل به افت جان می کند طرف

سرها به تیغ فتنه زبان می کند طرف

طعن خسان مقابل صدق مقال توست

اظهار راستی به سنان می کند طرف

از گفت و گو به خاک مزن گوهر وقار

این موج بحر را به کران می کند طرف

تا کی ز چارسوی تعلق خرد کسی

جنسی که آتشش به دکان می کند طرف

تشویش خوب و زشت ز آثار آگهی ست

آیینه را صفا به جهان می کند طرف

بد نیست با معاملهٔ جاه ساختن

اما دماغ را به خران می کند طرف

پیدا اگر نباشی از آفات رسته ای

با ناوک غرور نشان می کند طرف

تا آتشی به دل نزند عشق چون سپند

آداب را به ناله چسان می کند طرف

همدرس خلق باش ، تغافل کمال نیست

ای بی خبر کری به فغان می کند طرف

آسان مدان تردد روزی که چون هلال

با نه سپهر یک لب نان می کند طرف

بیدل غرور لاف دلیل سبکسری ست

خودسنجی ات به سنگ کران می کند طرف